Zorgen om Marit

[emz]

Marit is ruim elf jaar en nog nooit ziek geweest. Vrijdagavond, nog geen 5 minuten voor ik moest gaan werken, begon ze opeens braakpogingen te ondernemen, maar er kwam niets. Ze werd onrustig, benauwd........
Maagtorsie !
Ik heb haar meteen ingeladen en hulptroepen gecharterd. Ze lag binnen een uur op tafel, en na enkele vergeefse pogingen floepte de maagsonde door. Er kwam wel een emmer water naar buiten !
Ze is per brancard naar huis gebracht, maar strompelde toch zelf van de gang naar de woonkamer.
In de loop van de nacht kotste ze een heleboel voer uit, en werd toen rustig. Kon ik toch even wegdoezelen.
Zaterdag wilde ze wel kleine beetjes vlees eten en een slokje water.
Zondagochtend kreeg ik weer een hartverzakking , dacht dat ze dood was. Maar ze ademde wel, maar het leek alsof haar achterkant verlamd was.
Tot overmaat van ramp moest ik absoluut een paar uur weg. Twee lieve vriendinnen zijn bij haar gebleven, en zouden bellen als het slechter ging.
Wie schetst mijn verbazing toen ik na een half uur een smsje kreeg : Marit liep weer en was naar buiten geweest om een plas te doen. Vanaf dat moment gedraagt ze zich weer normaal.
Ik ben zó opgelucht !

[Gonny]

Ik voel de stress en de paniek helemaal hier.
Oh wat kunnen ze ons toch laten schrikken.

En wat is de opluchting dan groot.

[bjruiter]

Goh wat een schrik, ik hoop dat het nu zo goed blijft.
Het is wat met onze schatten, ze kunnen het niet zeggen he.
Maar je kent je hond o zo goed en probeert alles voor ze te doen.
Groetjes Margaretha

[wesko1]

Wat zul jij vreselijk geschrokken zijn Ineke, en wat een geluk dat je nog thuis was!
Gelukkig gaat het nu weer beter met Marit.

[Betty]

Ik weet hoeveel stress en angst het met zich meebrengt En jou kennende weet ik dat de angst niet snel over zal zijn Je schrikt je echt wezenloos Gelukkig gaat het nu weer goed met mams Marit.En we gaan er van uit dat ze gewoon weer de oude wordt.Dikke knuffel voor haar en zeker ook voor jou

[margot]

pffffffffffffffffff jeetje
Ik zit hier met kippenvel je verhaal te lezen.
Dit is ook altijd mijn grootste angst en dat ik niet op tijd bij een DA kan komen.
Wat een geluk dat je nog thuis was en gelijk actie kon ondernemen.

[Hippie]

Hoi Ineke,
Wat een geluk dat je nog 5 minuten thuis was!!!
Dat moet schrikken zijn geweest.
Wat fijn dat je zelf ala minuut in kon grijpen( maar het lijkt mij tevens echt ontzettend moeilijk)
Een voor Marit
groetjes, miranda

[Aletta]

jeeetje wat afschuwelijk! dat zijn echt horror verhalen bah.
en fijn te lezen dat ze het nu weer goed doet

[emz]

Het is waarschijnlijk haar redding geweest, dat ik nog thuis was. Normaal ga ik dus rond 6 uur weg en kom pas tegen 9 uur weer terug. Ik denk niet dat ze die 3 uur overleefd had.
En wat het behandelen van je eigen hond betreft : gek genoeg kun je dat uitschakelen, en is het gewoon een probleem dat je op moet lossen. Gelukkig maar, want als je al werkend zou beseffen dat het om je eigen dier gaat, dan kun je niet nuchter meer nadenken en handelen. En dat komt de behandeling echt niet ten goede.

[Nicole Posthumus]

Jee Ineke wat een schrik, ik krijg het er koud van.
Wat een geluk dat je nog thuis was!!!
Hopelijk ben je een beetje bij gekomen van de schrik een dikke knuffel voor jullie allebei

[paula]

Dat was schrikken.
Fijn dat het weer goed gaat met haar.